Çocuk Şiiri - Yusuf Berkman

Hep Sıradan Günübirlik Yaşadım Yıllarca Eski Yaşlarımı,
Koşupta Yetişemeyeceğim Rüzgarlarda Tanıdım Hayatı,
Önce Konuşmayı Öğrendim,
Sonra Hep Susturuldum!
Öteki Oldum, Herzaman Diğeri!..
Güldüm, Sandım ki Gülüşlerim Acılarımı Örtecek!
Demir Bardaklar da Su İçtim,
Hayatı Boş Miğdeyle Sevdim,
Kumdan Kaleler Yapmak İstedim İse de Varmadı Hiç Ellerim!
Yıllar Eskittim En Çokta İçin de 1900 Olanları,
Boştu Her Seferinde Yokladığımda Ceplerim!
Zayıflığında Daha Bir Şevkle Yolları Yürüdüm,
Ceplerim Doldu, Ben Yine Mevsimlerde Yürüdüm,
Yürümek Kavuşuturuyormuş Gerçeğe İnsanı Anladım,
Birde Hiç Büyümemek,
Utandığım Zamanlarım Oldu Çocukluğumda Elbette ki Benimde,
Pembe ve Kırmızının En Güzel Tonları Yüzümde,
Belki de Utangaçlıklar da Yaşadım Çocukluğumda ki Yılları!
Dün Gibi Aklımda Bir Vakit Görmüştüm Sonbaharı, Görmüştüm Baktığımda Çırıl Çıplak Ağaçları,
Durup ta Öylece Bakmıştım Diplerinde,
Aldırış Etmeksizin Görünen Mahremine Hepsinin Yüzünde Tatlı Bir Gülümseme!
Ağaçlar Çıplak Ben Utangaç!
Yersizmiş Utanmak, Birileri İstiyor Diye Alınmak,
Ağaçlar Çıplak Ben Ben...
Köşedeki Bakkalın Tezgahı Kadar Renkliydi Ozamanlarda Gördüklerim;
Tavana Asılmış Üç Beş Halka İlişkin,
Bir Bakraç Yoğurt Beyazıydı Yaşamım,
Korkardım Fabrika Servis Saatlerinde Evimizin Önünde ki Yoldan Karşıya Geçmeye,
Bir Elimde Kaytan, Bir Elimde Topaç,
Biriktirdiğim Birkaç Kuruşa Aldığım Beyaz Bir Gazozu Açmak,
Ancak Okadar Saf Olurdu Çocukken Yaşamak,
Üstü Pis, Üstü Parça Parça Bir Deli Geçerdi Önünden Evimizin,
Savurarak Ağzından Hiçte Hoş Olmayan Küfürleri,
Ogünlerde Gayet Normaldi!
Çocukluğumu Otlu Peynir Kokan Beslenme Çantalarıyla Yaşamadım Şair Gibi Hiç!
Bir Adım Vardı Öteki!
Birde Namım "Hem Yetim Hem Öksüz"
İki Bayramda Bir Ayakkabı, İki Bayramda Bir Pantolonum Olsun Yeterdi,
Fakirliğin En Zengin Haliydi Bende ki Cicili Bicili...