Çocuk Şiiri - Süleyman Kılıç 2

Özlem duyuyorum, çocukluğuma
Öyle derin bir özlem ki anne kucağı kadar sıcak
İnsan yokluğu , yoksulluğu arar mı?
Öyle bir arar ki açken kuru ekmeğin lezzeti kadar
Tok oldu mu, insan kokusundan bile tiksinir
En lezzetli şeylerin,
Mesele bollukta ya da varlıkta değil
Mesele ihtiyacın kadar olanla yaşamakta
Nasıl tadına varır , eldekinin lezzetine
Eğer yokluğunu bilmiyorsa insan
Yani karanlık yoksa aydınlık ne işe yarar
Yani insan olmayınca değerini bilir
Varlığın...
Yokluğu görmemiş ya da tatmamış birine
Varlık hiç tat verir mi diline ?
Çocukluğa özlem ,yokluğun varlığından gelir
Çocukluğa özlem , dostluğun sahiciliğinden
Gelir....
İnsan şöyle geçici de olsa dönmeli
O eski yırtık pırtık elbiseler içinde çocukluğa
En büyük zenginlik miş çocukluğum
Hayaller uçsuz bucaksız, kaygılar tarifsiz
Özlem duyuyorum,asıl yurduma
Yani çocukluğuma
Özlem duyulmaz mı,tarifsiz ....
Kirletilmemiş ruh dünyasına ,iç pazarlıksız
Günlere ...