Çobanlar Şiiri - Ahmet Yozgat

A/:
Dağların yalnız adamları
Yani unutulmuş çobanlar
Subaşlarında kara koyunlarına
Dertli ve yanık kaval çalarlar.
B/:
Kırların yalnız adamları
Yani unutulmuş çobanlar
Kilim dokumalı azık çantalarını
Çözüp bellerinden
Çayırların döşüne sofra kurarlar.
Ç/:
ufukların yalnız adamları
Yani unutulmuş çobanlar
Yanık tandır ekmeğinin yanına
Kocaman ve nasırlı yumruklarıyla
Bir baş kuru soğan kırarlar.
C/:
Yaylaların yalnız adamları
Yani unutulmuş çobanlar
Sürülerini süre süre
Ta yıldızlara çıkarlar.
D/:
Dünyanın yalnız adamları
Yani unutulmuş çobanlar
Yüzleri yerde koyunlarıyla
Ve kurt korkutan köpekleriyle
Yıldızlar altında yatarlar.