Çobanlar Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Gönül rüzgarları yayılır,garip çobanların kavalından.
Kuzularının sessizliğini dinler,geçerken şu bulutlar.
Üflediği sevgilerde yanar,ağlar her gece ayazından.
Dumanlı ateşlerde ümitleri seyreder,garip çobanlar.

Yanan kuru dalların çıtırtısında oynarken kıvılcımlar.
Gönül dağının bulutlarıdır sanki,çöken şu dumanlar.
Hasret ovalarında gönlün yastığıdır sanki,sivri taşlar.
Hayallerinin aynasıdır,karanlığında yıldızlı akşamlar.