elma yanağına düş
çocukluğuma çağrı
artığın kalan gülüş
demir eriten bağrı
ne gölgene giresin
ne gölgeni diresin
oluklaşan deresin
çınladığında sağrı
geleni kapayan gün
geçene aparan dün
yakana yapışan ün
anladığında gağrı*
erken yoluna çıkar
canından bile sıkar
eni konunda bıkar
dinmeyecekse ağrı
ozan efem kınıyor
afakanlar sanıyor
belki ölüm sınıyor
çizgisinden de eğri
*artık,bundan böyle
040312denizli
Kayıt Tarihi : 30.3.2012 00:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!