Çizgi adam Şiiri - Zerrin Zengin Dönmez

Çer çöpten oyun arkadaşı
Bir öğle vakti gölgeye çizdiğim resimler
Hepsi uzakta
Çocukluğuma arkadaş çamura yaptığım çizgi adam
Sen hala yaşıyor musun bıraktığım uzaklarda
Halbuki o büyük gölgeli ağacın altında
Çizgi filmlerden çok önce çizmiştim bütün kahramanları
Hepsi de canlıydı
Annem ve babam yakıcı güneş altında işlerini bitirinceye kadar
Arkadaştı bana
Tarlada domatesler çapaklanacaktı
Kavun Ekim’ini yapacaktı babam
Ben de tek başıma
arkadaşım çizgi adam
Gölgede bekleyince bir türlü
Geçmiyordu zaman
Her gün çoğaltıp çizgiden dünyamı
Azalttım geçiştirmek zorunda olduğum
Zamanı
En sevdiğimse
Akşam olup traktöre annemin dizinin
Dibinde olduğum ve çizgi adamlarla
Vedalaştığım andı
Çünkü yarın tarlaya gelinceye kadar
Çizgilerle değil annemle kucaklaşacaktım