Durulmamış öfke uyuyan güzellik.
Yırtık dil, kurumuş dudak, alıp saklasak
Parçalanmış benlik ki, ben değil kimlik..
Üstelik haklı olan hep o kalitelilik
Kepazelik anlayacağın, biraz da hinlik.
Yok, olmaz, olmayacak, olmamalı olmak
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta