Çırılçıplak Şiiri - Reşat Öztoprak

Bizim ellerimiz vardı açılan, tanrının sonsuz rahmetine,
Ellerimiz vardı yüreklerimizle bir ve aşk ile çarpıntılı.
Ellerimiz vardı, kesilmeden evvel insanlardan
Ve aşklarımız vardı çoğul ve herkesten daha kalabalık.
Önce ellerimiz açılan, kapandı kanla dolarken,
Yüreklerimizdeki çarpıntılar sevinçten uzak, sancılı.
Ellerimiz vardı, kesilmeden evvel insanlardan
Ve aşklarımız kalabalıklara yenik düştü, şimdi daha kalabalık.
Bizim ellerimiz vardı, tütsülenmemiş yaşam nazarında uzanan,
Bir uykunun çekilmezliğinde huzur ile büsbütün.
Ellerimiz vardı, kesilmeden evvel insanlardan
Ve çırılçıplak ruh kıvrımlarında sevdalar, ağaca, dağa ve insana.
Di-li geçmişken şimdiki ellerin kokusu hep bataklık, bulanık,
Bir uykunun çekilmezliğinde sabaha değin büyüyüp giden.
Ellerimiz vardı, hep hiç uzağında katlanırken,
Çırılçıplak ve yarasız kalmadan evveldi yaşama dair.