Cinayetler, bizim cinayetlerimiz;
Öldürdüklerimiz ve bedenlerini hapsettiklerimiz.
Yaşamlarımız, katlettiklerimiz;
Kendimize yenik düştüklerimiz.
Biz, hep suçlu lakin ak kaşığı dünyanın
Ve evrenin var olma nedeniyiz.
Öyle miyiz, hiçliğimiz uzay'ıp giden,
Kaybolan, benliğimiz.
Hiç mi hiç susmayan hiç sesimiz,
Haklı haksız önemsiz, tanrı gibiyiz.
Tanrı mıyız, bilinmeyiz,
Öyle ki tanımayız, bilmeyiz.
Bilmemekten öte değiliz ve hep
Kendimizden geride, bir adım da değil.
Çözümsüzüz, çaresiz, görsek de tairfsiz,
Bir kara deliğiz ortasında yaşamın...
...deli de değiliz.
Kayıt Tarihi : 19.12.2020 21:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Reşat Öztoprak](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/12/19/cinayetler-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!