Çınarın Tohumları Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Ne sevdaları vardı
Ne de sevdaya vakitleri
On beş asırlık çınarın
Gencecik tohumları

Yedi kıtaya serpildiler
Soğuk demeden sıcak demeden
Yeşermek için çırpındılar
Beklendikleri halde
Beklentisiz idiler

Onlar göçen kutsiler
Sıcak sineler açtılar
Sıcak nefesleriyle
Donmuş elleri çözdüler

Kimine ıslak iklim düştü
Kimine donmuş düzlükler
Yeşerdi kiminin elinde
Kurak bilinen yazlıklar

Okyanuslar aşılmazdı
Birer ikişer aştılar
Kendilerini unuttular
Yeşerirken kuraklıklar

İki sermayeleri vardı
Güzel ahlak ve canları
Harca harca bitmeyen
Bu asrın garibanları

Bu asrın kollarında
Bavul bavul yokluklar
Uçarken yanlarında
Planör kanatlı tohumlar

Boş kaldı geride
Nice ana kucağı
Kutsi bir göç uğruna
Yanmaz oldu ocağı

Korunu yüreğinde götürdü
Başka ocaklara koz oldu
Çıra gibi alev alev
Her yan kutsilerle doldu