mevsim duru
yürek çilegâhı kıtlık,
eksilir insanın kumaşı
dikişlerinden sökülür..
omzuna değiyor elim
kuyruğunu bırakıyor harfler.
imgelerinden öpsem
O sabah mı çıkmıştın, bir gün önce mi
Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin
Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında
Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin
Seni görür görmez özgürlüğümden utandım
Söyle ne içersin, çay mı kahve mi
Devamını Oku
Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin
Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında
Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin
Seni görür görmez özgürlüğümden utandım
Söyle ne içersin, çay mı kahve mi




İlahi bir sükûtun içinden süzülüyor, mısraların. Her dize kendi içinde anlamlı haklı bir isyan.Okuyucu kalbini kendi manşerinde buluyor. Kutluyorum
sükûtun mahşeri insanın kendi içine...yazıya dökmeyi de su serpmeye benzetiyorum ben..
kalbi teşekkürlerimle kıymetli üstadım..
Kıyam kendine de secde kime!
secdeye varıp alnını dayadığı an kalben yüzleştiğidir kıymetli üstadım..
sorunuza teşekkürl ediyorum. ..saygılarımla..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta