Çile Şiiri - Erdal Karadağ

ÇİLE

Saklanacak bir tenhası kalmadı ömrümün
Saklayacak bir yarası da
İfrit belalardan kaçtıkça,
Azgın savaşlarda bozguna uğradım her seferinde
Ateş hattında, her kuşatmada yorgun düşmüş yılgın bedenimle,
bütün geçmişimle
Nefesinin izinde
Gözlerinin mevzisindeyim işte..

Al beni götür buralardan
Kuşların özgürce uçabildiği,
o uzak dağların göğe değdiği yerlere
Kartalların iz süren gözlerinde
Zümrüdü Anka''nın öldüren serüveninde can bulurum elbette..

Doğur beni yeniden,
ellerimin hoyrat kaldığı kızıl teninde
Doyur beni yeniden,
Dudaklarımın aşkla iştahla hüküm sürdüğü,
ırmaklar besleyen gül kokulu memelerinde..

Bilesin ki,
Çarmıha gerili kahreden ruhuma dokunuyor bu amansız hasret
Ve gözlerinden damla damla akan binlerce merhamet.

Gözlerin, gözlerimi çivilerden beter zaptederken,
Bir daha kanatırsam gözlerinin rahmini namerdim

Davran o yiğit benliğinle
Yırt at üzerimdeki bu kanlı elbiseyi
Akşam serinliğinde taze bahar dallarında kalan,
kuş tüyü hafifliği kalsın üzerimde.
Ve senin terkinde,
Bitmez cesaretinle,
Dört koldan kuşanıp,
Şaha kaldıralım, yeniden sevdayı.
Dizgine gelmez o delikanlı günlerin hatırına.
Davran işte, gün düşmanca vuruşma günü değil cenk yerinde
Dostça kavuşma günüdür
Özgürlüğün şehrinde, bayram şenliğinde...

19 Kasım 2017