Çil Döken Yakarı. Şiiri - Servet Alkan

Çil Döken Yakarı…

Dinmeyen ağrım,(Tutuşan Ellerim)
Bas bağrına Kara Gülleri/Şiir olsam demedim ki…
Kendini devrimci yetiştir,acılar gül açar dertler içinde(Çil Döken)
Ve şiir isyanlarda;Ey Vakitsiz duran,
Bir ikiden büyüktür her zaman.
Yüreği nasırlamak için hazırlık gören şeylerden mesela…
Oğul Etme…!

Yıldızlara kapılma sakın,(Tıslayan Engereğim)
Arılar peteğine yapış/Şair olsam demedim ki…
Kendini yalnızlığa alıştır,Nedir ki Turna kuşunun getirdiği?(Çil seven)
Ve Şair isyanlarda;Ey Zamansız Mana,
Neft taşıyan gemiler nereye gider?Hangi yana.
Masumu diri diri gömmek isteyenlerden,Kisradan mesela…
Gönül Etme…!

Yaralı döşüyle bir kurt,(Çalımlı Özgürlüğüm)
Bezgin Kırağıya sataş/Şehir olsam demedim ki…
Kendini Cennete yetiştir,bırak ne derlerse desinler(Çil silen)
Ve Şehir isyanlarda;Ey Esneyen tekil,
İki kanat, bir kırık keman Kaf’a erkil.
Yaşlandıran hasretlerden,ağlatan kederlerden mesela…
Gülüm Etme…!

Sınırsız olsun tarlan,(Gözlerinsiz ölmek istemiyorum)
Günler Eşkıya kaçağı/Şakirt olsam demedim ki…
Kendini Çağa iliştir,bizimle başlamadı bu kavga…(Çil gülen)
Ve Şakirt isyanlarda;Ey Vefası eksik,
Anana güven,baban kartal ;başı kesik…
Cıbıldak doğan bebekten,Günden,Güneşden ,senden mesela…
Bahtım Etme…!

Ey Durulan Çillenmiş Kök,Kül doğuran Tufan;Ne Edersen et,Zulüm etme…!

Servet ALKAN
10.09.2017/Malatya