Çıktı Kadın Sokağa! Şiiri - Merve Demircan

En nihayet kadınlar; çıktı tümden sokağa;
Bir sıcacık şefkate, hasret kaldı yuvalar.
Bir kadını bin şeytan, düşürüyor bak ağa!
Öksüz kaldı yazık ki; emel olan davalar!

Akamette Anane, örf ve adet berhava;
Kudsi olan ne varsa, tart edildi dışarı!
Artık batı menşeli, yurtta esen her hava;
Çok yazık ki; tedenni, zannedildi başarı!

Özgürlüktür (!) tuzağın, yeni adı biline!
Tek amirden usanan, çok amire kul olur!
Artık dindar olanda, şükretmiyor haline;
Bir kocaya eş olmaz, bir topluma (!) mal olur!

Din diyanet paravan, uygulama bambaşka;
Ne kitaba uyan var, ne Sünnete tabi kul!
Tutulmuştur cemiyet, helak eden bir aşka;
Kim ki hakta diretir; sayılır o gabi (!) kul.

Çoluk çocuk kreşte, anne, baba iş kovar(!)
Varsa yoksa materyal, huzur, sükûn bir serap.
Ebeveynler sadece, dünya için düş kovar;
Bu gidişle ülkemin, istikbali pek harap!

Ey arifler erenler; yok mu hale bir çare?
Niye sizler tebliği, bıraktınız bu sıra?
Madem din-i İslam da; münderiçtir her çare;
Ortak edin, geç kalman; şu halkları o sırra!

Şayet sizler amelde; olmazsanız samimi;
Bin bir türlü felaket; gelir Hak’tan başlara!
Tefrik etmez masumu, iner hem de umumi;
Eder elbet isabet, kuru ve de yaşlara!

Sokaklarda huzur yok, her mutluluk hanede!
Yeter bunca rezalet; ey bacılar uyanın!
Mutluluğun mayası; münderiçtir sinede!
İman edin Allah’a, sıbgasıyla boyanın!

Merve Demircan
06.07.2011-Türkiye