Çıkıp Gel Şiiri - Ümit Ürper

hayat seni de aldı benden
bıraktı beni bir başıma
yüreyimden bir gül kopardı
çıkıp gel allah aşkına

yalnızlık zor be canım
ben hala sensiz yalnızım
hergece hayalini kuruyorum
çıkıp gel sensiz yapamıyorum

geceler bana düşman oldu
gündüzler seni bana soruyor
diyemiyorum çekip gitti diye
çıkıp gel be canım olmuyor işte

ölmek istedim sensiz yapamadım
kendime bir ceza verdim ama katlanamadım
yok olup gidiyor hayalin gözlerimden
çıkıp gel hayalinde gitmeden

yorgun düştü bedenim birgün öleceğim
yıllardır kokuna özlem kaldım
aylarla düşman oldum yar
çıkıp gel bu gözler hep seni arar

ya gel yade haber ver
ecel gelmiş kapıda bekler
azraile sonkez yalvarıyorum
alma canımı onu görmeden duramıyorum

bu dünyada kavuşamadık ağirette beklerim
ben öldüm güzelim mutlu olmanı dilerim
sensiz bedenim toprağa giriyor
çıkıp gel de toprağa girmeden seni sonkez göreyim