Çıkın Şiiri - Kağan İşçen

ıhlamur duyarlığı sancısı yaslandığın
bu ölüme ne özgürlük ömre esaret tün
esrarlıdır dut ağacının altındaki yağmurumuz
konuşmamız yaprakları siyaha yakınlaştırdı
üstünü kalın giymişsin mahalle kalabalık
mahalle bizim değil acılarını paylaşırız ancak
eldivenlerini çıkarsana değsin göğe o sıcak beyazlık
koyu mavi üşüme sessizliği yabancı bir kentte kaybolmuş gibi
sesimizdeki bakışlarımız ince bir ten tülüne sarılı
şarkısızlığımız üşümekti yapayalnız lacivert mahallede
sarı ışıkların ardına gizlenirdi perdeler mutlu aile resimleri
şanslı bugün akşamın saat beşi inşaat işçileri izlerken işçiliğimizi
akşamın saat beşinde çamurlarla bakıştık yorgunlaşarak
dünyanın ne anası ne babası kaldı satılmadık keskin sarf edişli
akşamın saat beşi şanslı biz yaya kaldık kaskatı şeklen de görgüsüz
akşam çamurlarıyla şakalaştık soğukla oynayan şahıslardık
sarıldık birbirimizi tüketmeye dört kolla kolsuzlaştık
mahalleye damdan düşer gibi baktık ağlamaktan bi hal oldu şu genç kız
100 mumluk ışıkla olmuyor mutluluk sarışın tıkanıklık
sanat müziği eskitir de akşamları biz eskimez miyiz rakısız
televizyonda günün son haberleri istanbul gene kar yağışlı
aslanın ağzında gene ekmek erzurum’da köy yolları kapalı
dut ağacının altında kalmış aşkımız mahalle hala soğuk
ışıklar hala sapsarı bakkalların kepenkleri kapalı kendimize sığmayışlı
mezar taşları geceye bakarak üşüyecek yazıları silik artık gelecek bile geçmiş
hangi çıkına sarılı saatimiz o temizlik masumane sinema dönüşleri
geceden it gibi korkarak sululaştığımız pencerenin kırık yerinde
ne annemiz yemek yapar artık ne babamızın elinde harçlığımız
akşamlaşırız çocukluğumuza yabancılaşırız küçülerek kışımız şanssız
kışımız tek sarayımız duvarlarla anlaşırız ahmaklaşırız
sevişiriz el ele arpacı kumrularından beterleşiriz
aramızda uçurum kadar yaş farkı
gece delik deşikken yıldızlarla

sevgilim olsaydın
sobalaşırız derdik
huzurlu dumanlı aşk gibi isli puslu

akşamlar da sancı bitmez artık

çatılardan yükselirken o renksiz feryat
araba farları umarsızlaşırdı
bilinmeze sokulganlaşırdık
misafirleşmemiz biterdi acılarımıza
acılarımız bize misafirleşirdi
acılarımıza genelev olurdu misafirsizleşirdik
yüreğimiz