1994 Yılının Temmuz Ayında Dünyaya Gelmiştir. Kendini Bildi Bileli Şiir Ve Şarkı Sözleri Yazar, Şiir Okur. Her Şiir Yazan İnsana Saygı Duyar Ve İçtenlikle Tebrik Eder. Yufka Yüreklidir. Büyüğüne Saygı, Küçüğüne Sevgisini Esirgemez.
Serersin salonun ortasına iki seccade, sen ve eşin, ev benim, akıl benim.Televizyon kapalı, derin bir sessizlik içinde “Allahu Ekber” dersin. duvarların zikri eşliğinde! Rahman ve Rahim Olan Allah'ın Adıyla. “Ancak sana ibadet eder ve yalnız senden yardım dileriz.” derken yüreğin bir huzurla dolar. Sonra düşünürsün: Ben eşime yanalım derken Cehennemi bahsetmemiştim… Ve devam edersin: “Bizi doğru yola ilet; kendilerine nimet verdiklerinin yoluna, gazaba uğramışların ve sapmışların yoluna değil.” Amin.
Sadece bir günümü,
Geçmek bilmeyen dünümü,
Sensiz olacak düğünümü!
Anlatırsam seni..
Eğer anlatırsam seni, sesim gür çıkar.
Korkarım,
Beni de alacaksın Rabbim, belki o vakit sevinirim,
Gazze’nin düşen gözyaşında umut olup dirilirim.
Artık kim için üzülürüm? gönülden eririm..
Mazlum kardeşlerim gülsün yeter, ben de silinirim.
Sen ve ben.
Beraber yürüyoruz,
Belki de yol bize yürüyor sessizce…
Köyünün asma bahçelerindeyiz,
Toprak nemli, hava serin,
Bir yerlerden tandır kokusu geliyor uzaklardan.
Baba yapma, öldürme annemi dedim, yapma!
Vurma, el kalkmaz cennet kadına, nolur vurma!
Küçücük kalbimi söktün be defol git hadi durma!
Seni doğuran erkekmiydide hiçmi acımadın o kadına?
Kalbin taştanmı anlarmısınki haktan hukuktan!
Bak melekler ağlıyor ! Bak kızın ağlıyor baba !
" Ben mi ? Ben bitecek bir ömrün, taşlaşmış yüreklerini dalgalı sayfalara dökme çabasındayım. "
" Ben, ben anlamam öyle şeylerden diyenlerin, gözyaşlarına eşlik ediyorum şuanda. "
" Ben Kimmiyim ? Ben karanlık gecelerin şair mafyasıyım. "
Yeniden yanıyor.
Hem geçmişim hem içerim.
Yana yana seni arıyorum zifiri karanlıkta.
Bulursam seni aralayıp kapımı girermisin içeri ?
Bidaha kanıyor.
Bakışlarını gizli tut,
O gözler darbe indirir!
Gülüşün, saatleri bozar,
Zaman senden utanır.
Olur ya, gidecek olursan,
Evet, beni bırakıp gidecek olursan…
Okuyoruz, araştırıyoruz, ilim öğreniyoruz. Büyük zatları, kerametleri, geçmişte yaşamış âlimleri konuşuyoruz. Ama çoğu zaman dönüp şuna bakmıyoruz: Şu an, tam bu anda, bizim hayatımızda ne oluyor? Çevremizde kimler var, hangi imtihanların içindeyiz ve öğrendiklerimizle gerçekten ne yapıyoruz?
Bilgi çoğaldıkça sorumluluk da artıyor; fakat amel aynı hızla artıyor mu, orası meçhul. Bildiklerimiz kalbimize mi iniyor, yoksa zihnimizde dolaşıp orada mı kalıyor? Bir başkasının derdine ne kadar dokunuyoruz, kaç kalbi onarıyoruz, kaç yükü gerçekten paylaşıyoruz?
Bir de şu soru var: Bizden yüz yıl sonra ne kalacak? Birileri bizim adımızı anacak mı, yoksa hiç yaşamamışız gibi mi olacağız? İbn-i Sina’nın eserleri asırlardır ayakta. Yunus Emre’nin sözleri hâlâ insanın içine işliyor. Necip Fazıl’ın mısraları hâlâ insanı sarsıyor. Üstad Bediüzzaman Hazretlerinden ise hiç bahsetmiyorum bile; çünkü onun bıraktığı şey sadece iman değil, bir ruh, bir duruş ve bir hakikat iziydi.
Çok şey mi istiyorum?
Evet, çok şey istiyorum Allah’ım.
En sağlıklısı, en zengini,
En sevileni, en temizini, en güzelini...
“En”lerinde kaybolmuş bir nefsim var benim.
Enlerin eninde, sonsuz bir hayat istiyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!