Yar yanımda kalmadığında,
Sol yarama tuz basıp; kaçıp duruyor.
Bakmadığında tek nefesiyle,
Olanlar inan bana aşktan oluyor .
Kalmadığında yar yanımda,
Yanıyor akamet sular altında.
Varlık içinde, yokluk anımsatır.
Sanrı içinde, hakikat gibidir!
Hakikatli bir şey misin sergüzeşt ?
Ya da yol geçen hanında mı kaldık ?
Ket vuramaz kimse bana kandırıp!
Kaybettim kendimi, dünüm yok.
Hasenemde kalmadı irfan.
Canı okunan, sahte güzel hayatım.
Zorla güzellik, hiç bu kadar zaruri olmamıştı.
Kıyılan bir insan değil, insanlık.
Çok da önemli değil diye,
Sineye çekmek her eve lazım tabi.
Görmezden gelen bazı gerçekleri,
Misliyle kaldığı yerden,
Kendine acımaya başlarsa,
Kişinin kendini imha etmesi olur bu.
Sorma bana nerede hata yaptığımı...
Sorma, anlatamam.
Nazenin türküleri yankılanır kulağımda,
Ender hasbal eden türküler; çınlar camında öktelerin.
Atlatamazsam bunu, amiyane kalırsam ?
Gözünün ferinde can suyu kalmayanlarla aynı havayı soluyacağım belki.
.
İsmin ön sözde yazılmış kitaba.
Kitabın sayfaları senle dolu.
Çeviriyorum sayfalarını.
Derken, tanımlanamaz hadiseler.
Alıkoydu beni, adındaki heceler.
Tepedeki yerin adı uçurum
Önce yanına alır
Sonra işini bitirir adamın
Çakılıverirsin yere
Düşmez kalkmaz
Bir sen misin bu dünyada
Ayakta uyur gezer, sıradan sanırlar.
Derdi büyük,
Orta kalınlıkta biri,
Dünyaya iner, kıyametin son noktasında.
Birer birer aşağı inen, perde.
Ve görülür yüz hatları.
Solmuş namzedimde yıllarım var.
Söyle, seni böyle kimler alıkoydu?
Ah almanın haklı gururunu yaşadın mı?
Ondan mı bu; yüzünde güller açan tavrın?
Seni kimler alıkoydular,
Bana göre olmadığının altını çizerek ?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!