bir bir düşünmeli aslında birçok şeyi.
aklındaki soru işaretlerini gidermeli elbette
insanın düşündükleri.
sessiz harf, neden sessizleşmiş, kime kırılmış, kim incitmiş?
oysa ne söylüyorsak sessiz harflerin sesi oluyor;
bizi ne diye vekil tayin etmiş?
üzülme üstad,
aynalar, şairlerden daha evvel fark edildi.
şair şair söyle bana benden daha güzeli var mı bu dünya'da?
aynanın fikrini bilmem, şair neye güzel dediyse güzel odur hala.
bir şeyler görüyorum, bir şeyler oluyor derinlerde.
ve sanki bir tren geçiyor olmayan bir duraktan.
duranlar, bekleyenler, el sallayanlar,
-ki o el neden sallanır Allah'ım-
gözü yaşlı ve aslında hiç olmamış yolcular.
olmayan bir de ağaç var
fırtınasız koylarım yok henüz benim ve sığınılacak bir liman da değilim enikonu.
ki biriktirdiğim çok esinti var, saydam sessizlikler coğrafyasında.
hiçbiri yağmur getirmeyecek, biliyorum ve hiçbir ten bu kadar asfalt olmayacak.
yalnız birkaç kelime kalacak yeryüzüne ait sayılan, söyleyeni belli değil, duyanı bir muamma, anlayanı desem zaten, onu hiç katma hesaba.
herhangi bir dönemeçte kalacak yine sıradan bir yolcu, - ki sıradan olan yolculuktur aslında, her yolcu biraz da gizem götürür yanında -
sonra bir gemi görünecek son suların sonsuzluğunda,
yanlış anlaşılmaya çok müsait,
iki oda bir salon korkularımız vardı bazı akşamlar.
ve yaralanmaya çok müsait kesiklerimiz, içimizin iç taraflarında.
çocukluğumuzu aldılar önce elimizden, biz uyurken sessiz sedasız.
canımızın yanacağını bilseydik elbet yaklaşmazdık ateşe fakat,
ne değişti şimdi, nedir bu ateşe koşmak?
bu ne korunaksız bahar böyle.
bu nasıl mevsim, çok uzak tüm büyük aşklara.
ve bu neye benzer bir güneş, neden, nereden bu soğuk?
yani süreya söyleseydi o mısrayı;
her şey düzelecekti gerçekten.
böyle sarı mı olur?
nerede olsa tanırım olmayacak duayı
ve mutlaka bir amin vardır cebimde her daim.
biz anıları sonra hatırlamak için biriktiririz,
keyfine varmak için değil.
ki mutlaka sonra hatırlarız yeterince efkarlıyken.
ve mutlaka bir dumana gebedir tüm birikimlerimiz.
tüm kuruntular başka bir sessizliği tercih etti yine birçok akşam olduğu gibi.
bu sessizlik çok fazla sessiz, daha önce de susmuştum aynı şeyleri.
işin en güzel yanı serzeniş.
ki bence çok yakın akraba olmalı sitem ve serzeniş.
belki kardeş değillerdir ama olsalardı da yadırgamazdım örneğin.
bazı günler onbeş dakika sürüyor.
bazı geceler daha kısa.
en uzun gün dedikleri örneğin, en fazla onbeş dakika.
ayın ışığı onbeş dakika sızabiliyor karanlığa.
ki karanlık onbeş dakikadan daha fazla.
kimisi var, “su gibi geçiyor” diyor ve sahi, su nasıl geçiyor?
gizleyin ellerinizi, ki görmeyelim işaret ettiklerinizi.
nasıl bir mezbeleden sağ çıktınız, hangi çelişkilerde büküldü boynunuz, kimleri daha az sevdiniz?
şimdi, gizleyin gözlerinizi, ki bilmeyelim söylemek istediklerinizi.
her çaba mı boşa çıkar gündelik sırlarda ya da ne bileyim ne zamana açıklanır çabamızın sonucu.
yani kim sorumlu bundan, postayla eve mi gönderecekler yoksa bir yere gidip öğrenmemiz mi gerekiyor?
ama siz, gizleyin gövdenizi, ki görmeyelim kime dönük olduğunuzu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!