Çığlık Şiiri - Serpil Koçar

Sessizlik ağır, içimde bir taş gibi,
Mesajım sana, cevapsız kaldı hâlâ.
Beklemek… her saniye biraz daha yoruyor,
Kalbim sancıyor, ellerim boşlukta.

Gözlerim ekranda, umutla bakıyor,
Ama her sessizlik, biraz daha kanatıyor.
“Bitti mi, yoksa hâlâ bir iz var mı?”
Sormak istiyorum ama korkuyorum.

Gece derin, karanlık sarmış her yanımı,
Rüzgar bile suskun, yıldızlar gizli bir ağ gibi.
İçimde bir fırtına, ama kimse görmüyor,
Senin sessizliğinle boğuşuyor kalbim.

Ve yine de… küçük bir ışık var,
Belki bir gün, belki yarın, belki hiç gelmeyecek.
Ama bu acı, bu bekleyiş,
Beni hâlâ seni sevmeye mahkûm ediyor.