Ve avaz avaza bağıran ama kimsenin duymadığı bir çığlıktı haykırışlarımız.Haykırışlar bazen rüzgarda savrulan yaprak gibi titretsede içimizi sadece bakarız kendimize ağacın dökülen yaprağa çaresizce baktığı gibi...
Toprağın kendisine gölge yaptığı sevgilisiyle kucaklaşmasını kıskanmasıydı aslında ağacın çaresiz bakışı...
Kayıt Tarihi : 25.5.2019 21:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!