Çığlık Şiiri - Murat Özgören

Ayaklarımı yere basıyorum.
Başımı yıldıza, vücudumu evrene.
Ne bir sitemim var,
Ne alıp vereceğim kimseye.
Bir başımayım.
Bir yaradanım var güvendiğim, teslim olduğum
Birde sigaram beni kemiren içten içe.
Yorgunum.
Kalktığım gibi doğrulamıyorum artık yataktan.
Zaten yemek yemiyorum,
Canım istemiyor çay bile.
Sessizim.
Duvarlarım yankısız.
Bazen düşünüp, daldığım mazi,
Bazen radyomda çalan şarkı eşliğinde.
Böyle olmamalıydı dediğim zamanlarım da var elbet.
Daha kalabalık,
Daha dinç ve daha sesli.
Ama gücüm yetmiyor ki kadere.
Yalnız başladığım yolda,
Yalnız yürüyorum sona.
Zihnimde ne bir isyan var,
Neden, niçin nede.
Zamanımı bekliyorum.
Kimbilir,
her gece yatmadan kurduğum köstekli saatimin durmasını,
Akrep ve yelkovanının kavgasını belki de.
Lisanım yazı.
Haykırışım, sessiz çığlığım.
Anlamaya çalışmayın beni.
Kafa yormayın.
Benim de tercihim bu.
Ağlayarak geldiğim dünyada
Çığlık çığlığa yaşamak
Ve gidiyor olmak sonsuzluğa
sessizce...

M.ÖZGÖREN