Cigdem Kilic Şiirleri - Şair Cigdem Kilic

nerdesin kimbilir?
kiminlesin…
kimlerin hayalini süslemek, şimdi işin
kuşkulu bir cinayet var içimde
tanığı ben, sanığı ben
kirpiğime takılı bir darağacının ucunda

Yokluğun tek sebep bu hallerde olmama
Asırlar geçse de alışamam yokluğuna
Terk eden bendim bakmadan arkasına
Af/fet/sen ne olur sen dön/sen bana

Güçsüzdü prangalara vurulmuş ayaklarım geçmişte

Babam´a Mektup 2

Dün akşam toplanmıştık evimizdeydik yine
Bir tek büyük ağabeyim eksikti, kalmıştı evinde
Biliyorsun zor geçiyor son yıllar sağlığı nedeniyle
Kardeşler hep beraber yâd ettik eski günleri yinede

Yine yoksun ya ey yar
Gözlerim uzaklara dalar
Niye bu dermansız ayrılıklar
Ayrılıklar sevdaları paralar
Yokluğuna ben alıştım
Gönül söz dinlemez

Sokağa çıktım diyorsun; donuk, mat, renksiz
Tas binalar kül rengi; cansız, sessiz
Yürüyen siluetler gördüm; ruhsuz, benizsiz
Kulaklarım uğultularla doldu; anlaması imkânsız…

Ben yapamam diyorsun bana

Uyandım, üşüyordum

Solmuştu bedendeki tenim

Usulca kollarının arasına girdim

Aşk ve ölüm konuşulmaması gereken konular
Biz küçükken bu konular tabuydular

Ne ömrümce aşkımı özgürce itiraf edebildim
Ne de öldüğünü kabullendim sevdiklerimin

Yaralı anılarım yaralı
Hatırladıkça kanayan

Yaralı gecelerim yaralı
Yasadıkça ağlatan

Kar yağıyor bu gün sokakta
Yürek isyanlarım birer çığlık
Yankılanıyor yedi katta
Kara kışım bitmiyor ruhumda

Sevdaymış, aşkmış hep lafta

Ruhumu sarmış yine bir yalnızlık

Beni kederlere sürükleyen o sessizlik

Nefesimden sesimi alan