Çiğdem Çiçeğim Şiiri - Osman Akçay

Karın erimeye başladığı dağ eteklerinde
İlkbaharın müjdecisi
Soğuğa dirençli narin çiçekler
Kış bitmeden açmış
Belki yarın yine kar yağacak
Kimin umurunda

Rengârenk bir güzellik
Sarı, hem de ne sarı
Aralarda çingene pembesi
Mavi, beyaz, mor çiğdemler

Cemre havaya
Anadolu’nun süsü çiğdem toprağa düşmüş
Sense gönlüme

Çiğdemi avuçlarımla tutsam
Öpüp koklasam
Ve ona seni çok sevdiğimi fısıldasam
Dağılır mı dersin
Yüreğini esir alan zemheri ayazı
Ardından gönlünde yeniden belirir mi
Çiğdem gibi kendini az gösteren aşkımız

Yeşil ince uzun yaprakları arasında
Gündüz açıp gece kapanan
Bir çiçeğin renginde, kokusunda
Hissedilen mutluluktur yaşam

Kavurucu soğukta topraktan fışkırıp
Şiddetli kar fırtınalarına dayanırken
Israrla yaşama tutunur
Üzerine çiğ düşmüş çiğdem

En ufak bir rüzgârımda paramparça oldun, dağıldın
Oysa ben sevgimi
Bir çiğdem tutuyor gibi
Avuçlarımın arasında taşırım gittiğim her yere
Ayrılmamak üzere

Issız dağ eteklerinde açan çiğdemler
Kurtlar gibi
Rüzgârın uğultusu ve eriyen karın şırıltısı ile
Arkadaşlık eder
Yalnız hissetmez kendini

Bir kere açmaya görsün
Aynı anda
Kuş cıvıltıları gökten yere iner
Hoş kokular yerden göğe yükselir

Gel
Kar gibi saf ve temiz bağrımda aç sevgili
Senin olmadığın yerde
Çiğdemler açmaz
Ve şunu bil ki
Sana olan aşkım
Sadece bahara girerken değil
Dört mevsim çiçek açar

Ah bir izin versen
Sevdayı demet demet tutarsın
Narin ellerin arasında

Ah bir izin versen