toprağın yağmuru,
ordan gönlümü dövdüğü bir gecede,
satırların arasında çıkıverdin,
yoksun aslında
kokun toprak gibi uzak ve doyulmaz rügarlarla.
hüznün, gizemin, utancına sebepti!
endişelerin umut törpüsü.
bir yanda eski hüzünlerin çaresizliği,
diğer yanda damlalardaki umudun sevinci.
sonbaharda açan çiçeksin, çiğdem.
26.01.2012 / 18,22
Kayıt Tarihi : 18.2.2012 09:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!