Camları çamurlu olan,
İnsanlara çiçek bırakın.
Veya pencere önlerine,
İyilik tohumları saçın.
Onun çamurun da,
Çiçekler açsın.
Kirli kalpli,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu iş o kadar kolay olsa idi dünyada düzelmedik ve ıslah olmadık kötü insan kalmazdı Hasan bey. Siz düzelmeye niyeti olmayan kimseyi çiçek bahçelerinde de yatırıp kaldırsanız netice değişmeyecektir. Şeytan da cennette değil miydi? Ne yaptı? Hasetliği ve kibri yüzünden hem kendini heme de insanların atalarını oradan kovdurdu.
Hayırlı çalışmalar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta