Çiçekler Şiiri - İlhami Şenol

Dünyanın ilk saf, duru şafaklarında,
Çiçekler,
Bembeyazdı,
İlk dökülen kanda, ağladı beyaz gül, kırmızı oldu,
İlk insanın onuru devrildiğinde,
Boynunu büktü,
Nerede zulüm varsa,
Orada çoğaldılar,

Daha hırs ve kin, indirilmemişken evrene,
Çiçekler,
Bembeyazdı,
Gurur insanlıktan çalındığında,
Soldu da,
İhtiyarladı,
Yaşamak için kirliliğe sürüklendiğinde ezilenler,
Ezenlerin ellerinde dikene bürünüyordu,

Daha sömürü ve yalan kirletmemişken tezgâhları,
Çiçekler
Bembeyazdı,
Evlerin ocakları söndürüldüğünde,
İnadına küllerinden,
Ateş çiçekleri yeşeriyordu,
Her darağacının dibinde,
Kar çiçeği olarak yaşam diyordu,

Çiçekler, çocuklar,
Yaşamın karanlığına karşın,
En iyi arkadaştılar,
Yaşamın karanlıklarına,
Aydınlık şarkılarını söylüyor,
Ellerinde çiçeklerle çocuklar.
Dr. İlhami Şenol.