Çiçeğin mitolojisi Şiiri - Yılmaz Canalan

bir ilkbahar günü, sevgilim;
bir ilkbahar günü kırlarda,
koşmuş,
gülmüş,
yorulmuş,
yan gelip uzanmış toprağa
oracıkta uyumuş.
ılık bir yel sevişmeye başlamış
sevgilimden habersiz:
alttan, üstten esmiş,
kalçalarını okşamış!
fistanından içeriye
girivermiş hınzır güneş
ısıtmış gövdesini
ne var ki, uyanır uyanmaz
açık bulmuş düğmesini:
bir damla nem düşürmüş
yere memesinden
sonra,
telaşla,
kalkıp kaçmış,
kalktığı yerde
ilk çiçek açmış.