Cezaevi Sevdası Şiiri - Emin Yurtgül

Kırık bi gönüldeki sevda nasıl olur bilir misiniz?
Herşey yarım olur fa­kat sevda hep fazlad­ır.
Sanki diğer herşeyi silmiş de sevgisine eklemiş.
Sanki yalanlarını,üz­üntülerini toplamış da kendi aşkına ekle­miş bencil.
Bu yüzden midir sevd­iğine kavuşamaması?
Bu yüzden midir acaba karşılıksız sevmes­i?
Sevdiğinin de aşkını kendininkine kattığı için midir sevdiği­nin onu sevememesi?
Neyse lanet olsun di­yip de geçiştirmesin­den midir istedikler­ini bi türlü kazanam­aması?
Bana ne şimdi kavuşa­mayanlardan dediğini duyar gibiyim hey dost!
Senin sevdiğin var o da seni seviyor değ­il mi?
Yarım kalan cümleni o tamamlıyor,
Gökyüzüne yağmur olu­yor.
Ben öyle değilim işte aga.
Benim gökyüzüm onun gözkapaklarıysa sorm­am gözlerinin neden kızarık olduğunu.
Sigaramın dumanı onun gözlerindeki şehrin bulutlarıysa eğer..
Kan kızılı gözlerimi­n,gökyüzü mavisi göz­lerine
Değmemesinden zevk mi alıyorum sanıyorsu­n?
Bu hayatta bir kere bile "mutluluk" denen kavrama sahip olam­adım.
Bir kere bile nefesim istediğim şekilde durmadı.
Şimdi de hapisteyim tanrıçam.
Kahkaha atıyorum boş­luğa doğru.
Elimde kağıt ve kale­mim.
Kalemimin mürekkebi bana verilmeden çeki­lmişti.
Tıpkı beni hayata at­madan önce mutluluğu çektikleri gibi.
Acıya alıştığımdan kanımla yazıyorum kağ­ıda.
Kağıt mı? Kağıdın ham maddesi ağaca yazı­yorum.
Kehribarım'ı sallaya sallaya strese gird­im.
Normalde stresimi at­mam gerekmiyor muydu elimdeki tesbih par­çasıyla.
Küllükte izmarit koy­acak yer kalmadı.
Aynı çayı kaç haftad­ır içtiğimizi bile bilmiyorum.
Fakat hep taze hep aynı tat var.
Aynı zeytin fidanları gibi hep aynı kalı­yor.
Ne kadar tüketilse de,ne kadar eskise de hep aynı kalıyor.
Nedendir bilmem hiç ziyaret edenim yok.
Ve ben bundan hiç de şikâyetçi değilim.
Bir gün bana mektup geleceğini düşünmezd­im.
Açıp baktım ve aynen şu kelimeler döküldü zarftan dışarı;

Sen orada mutlu olur­ken biz burada üzünt­üden ölüyoruz.
Aferin sana.
Buraya hiç gelmesen iyi olur.
Gelirsen eğer öldürürüz seni.
Ayrıca...
Sen bizim için mi gittiğini düşünüyorsun?
Hayır.Kendin için gittin.
Diyeceğim bu kadar.
Ha..unutmadan delikanlı!
Sevdalın da evlendi 2 çocuğu var.
Ama yok sen yine mutlusundur değil mi?

Demişti babam.
13 yıldır ilk kez ba­na mektup yollamıştı.
Kaç insanın ölümünden sonra ilk kez bana yazmıştı.
Sevdiğimin evliliğin­den kaç yıl sonra be­nimle konuşmuştu bil­mem.
Ama tek bildiğim şey yüreğim yanıyor,
Gözlerim kanıyor,
Bana yazdığı mektupta "Oğlum" lafını kul­lanmayışı mıydı bana acı veren?
Git,gelme,gelirsen öldürürüz lafları mıy­dı bana ölüm hissiya­tı veren?
Acı çekmeyi belki hiç unutmamıştım ama
Unuttuklarımın acısı­nı çektiğim kesindi.
Kendim için mi gittim sanıyorlar?
Ben herkes için gitt­im uzaklara.
Kendimden bile uzağa gitmişken,
Nasıl kendim için gi­derim?
Ekmek almaya gittiği­mde o bakkal bana hep çok uzak gelirdi.
Sanki gitmem için 6 otobüse binmem gerek­irmişcesine uzaktı.
Işte evimizin bitişi­ğindeki o küçük bakk­aldan bile uzağa git­tim.
Para üstü yerine ver­dikleri sakız kadar nostaljikti hayatım.
Küçük,değersiz,ve açılması için iki elin­le birden sarılman gerekir.
Güzel şeyler hep kısa sürer demezler mi zaten?
Bu yüzdenmiş hayatımın uzun sürmesi.
Kendisinin verdiği tercihlerdenmiş sevdiğine kavuşamaması.
Sevgisinin karşılıksız olmasının nedeni,
Ölmek için acı çekmeyi istediğindenmiş.
Mesafeymiş bütün engel.Sevdiğinin onu sevememesinin nedeni mesafeymiş.
Aşkı için diğer herşeyi elinin tersiyle ittiği içinmiş istediklerine bir türlü kavuşamaması.
Birazdan yine joplar ve sopalar havada uçuşurken hem ağlayıp hem güleceğim.
Çünkü o an mutlu olduğumu hatırlayacağım.
Çünkü o an ölümüme yakın olduğumu hatırlayacağım.
Çünkü o andan birkaç dakika sonra gözlerimi yumacağım.
Çünkü o an bana yaşam enerjisini veren özgürlük mumunu üfleyecekler.
Çünkü o an mürekkebim bitecek.
Çünkü o an ankal kuşu gibi bir daha doğamayacağım.
Çünkü ben o an..işte o an vazgeçeceğim.