Ceyhun Yılmaz Şiirleri - Şair Ceyhun Yılmaz

Sensiz olduğu her halinden belli İstanbul'un
Herhangi bir sokağında ağladım bu sabah.
Doğsun mu doğmasın mı
sürencemede güneş? ..
Ve sırtında küfe ile ayva satıyor
Bir yaşlı adam,

Alanya'ya
Yine geceden borçlu girdim sabaha
Kumdan ekmekler yaptım kendime
Sonra, dalga sesi sürdüm ekmeğime
Olmadı...
Sensiz uyanmamak için...

Ben seninle ağlamak istiyorum
Öyle arkandan yana yakıla değil
Hüzünle, kahırla değil
Ben seninle ağlamak istiyorum
Öyle sensizliğe yanıp sabahlara kadar değil
Ben seninle ağlamak istiyorum

Sonbaharın en eylül'ü içimde,
Her bastığım kuru yaprak
sen olup o eski şarkıyı hatırlatıyor bana;
Kolumda senden çaldığım tebessüm uyutup büyütüyorum onu,
Bir namussuz rüzgar peşimde,
Saçlarımı ensemden okşayıp yanağımdan öpüyor gülümsetiyor beni

Söylediler
Gelmedi dediler inanmadım
Beni en çok o severdi dedim.
İnanmadılar..
Arkamdan gülermişsin hep, inanmadım
Bakın dudagımda izi var dedim

Ve dün gece;
Aynada bile,
Ben bile,
Beni ben sanıp,
Sen diye kırdım aynamı.

korkma artık küçük çocuk
kimse üzemez seni
sen hüznü öpmedikçe
kimse gelemez sana
sen birilerinden gitmedikçe
korkma artık küçük çocuk

Senli cümlelerin sonunu getiremiyorum
İçinde olduğun her gülümseme virgül olsun
Kimse noktalamasın seni
Sesini duymak için nefes almadan koşuyorum
Ve çaresizim
İsmin baş harfi gibi

Bir sızı gibi geliyor uzaklardan sesin
Fakat değil..nedense kalbim ağrıyor
Yoldan gelip geçenler şaşkın
İki yıldız alıyorum gökyüzünden ödünç..göğsüme tutuyorum utanarak
Seni görüyorum bir an..görüyorum ve inanamıyorum
Evet! görünce inanamadım..

Bu kadar mı kasvetin ey gece!
Hadi örtsene beni
Ne o yetmiyor mu karanlıkların yoksa
Korkmuyorum artık senden gel
Gel gücün yeterse yıldızlarını üzerime ser