Ceyhun Yılmaz Şiirleri - Şair Ceyhun Yılmaz

Duramıyorum, ağlamaktan utanıyorum,
utandıkça ağlıyorum!
Belki bir tek gözyaşının çözebileceği bir dert değildir bu
Ağlamamak lazım öyleyse
Sevindirmemek lazım kederleri
ya da böyle avutmamak lazım geceleri

saçlarından ödünç ver
dört bahar geçti
çiçek kokusu öpmedim
çok oldu mutluluktan vazgeçeli...
gülüşünden ver
ömrümden al

sardım sarmaladım
kimse görmeden getirdim eve
kapattım pencereleri
güneş almasın diye..
şimdi büyüyor...öylece bakıyor bana
Yalnızlığım

Bir tatlı sevinçti,
gelişinin heyecanı yüreyindeydi.
Gökyüzünden süzüldü bana doğru yaklaştı.
Beni seçmişti.
Dudaklarıma dokundu, dudaklarımı ıslattı.
Ama gitti...

Gittiğinden beri yalnız yanaklarımdı ıslak
Herkes bana bakardı sokaklarda
Bir gün gelirsen bu şehre...
Herkesten özür dile
Sayende yalnız yanaklarım değil
Artık İstanbul'da ıslak

Demirden soğuk ellerin
Bakışlarında kar yağışı
Soğuktan yanan sözlerin sahibi sen
Belki hep bu yüzden
Senli her cümlede bir eldiven

Kimin bu hüzün?
Benimse eğer neden içim titriyor hep?
Seninse eğer ne işi var bende?
Gel bir gece yarısı, al hüznünü
Gel, geceye bile söylersem namerdim, gel! ..

Ağrılarım ağrıyor bu gece yarısı
Dertlerim öksüz sahibi yok.
Sensizliğimin yeri boş
Bir kez daha gömdüm, bin kez dahaöldüm
bu gece yarısı
Geçmedi sensizliğim, geçmedi bu gece yarısı

Gidiyorum artık gecenden
Benden bahsetme gelen yıldızlara
Gittiğimi bilmesinler
Yokluğumla seni üzmesinler
Soran olursa beni
Kalbini göster

Işığından bakamadım gözlerine bu kadar mı güzelsin
Güzel neyse ondan da güzelsin
Ellerim dokunmak istedi sol koluna
Yapma dedim yapma
Onu yaşamış sayma...hepimiz yaşayıp ölebiliriz bu oyunda
Onu bu oyuna sokma...