Çetrefilli yolların Şiiri - Mert Sarı

Çetrefilli yolların da düşe kalka büyüdüm
Gıyabında kaç şiir telef etti büyünü
Yokluğunu koklayarak buldum hep yönümü
Sen nefes alan yüzüsün ölümün

Hayalin çaka satıyor, gel geceme kendin gör
Söndür umutlarımı, rüyalarıma kandil göm
Ben suya düşen hayalim sen içi ben dolu göl

Gel diyorum da, sen değilmiydin kör ?
Önceden benimdin şimdi elinin körüsün
İçimde ölürsün de elimde ölümsüzsün
Vallahi ömürsün, ölünce görürsün
Nasıl bir can yaşayabilir gönülsüz ?

Ufaladıkça geçmişi yere saçılıyor özlemin
Bu yalan kokulu sözlere akıl almaz gösterim
O zalime parmakla geçtiği geçmişi gösterin
Belki geçemediği geleceği görünce ünlenir

Anlamıyor beni, herkes gibi
Anlasaydı görmezdi beni, herkes gibi
Anlatmıyorum onu, herkes gibi
Anlatsaydım anlardı, herkes gibi

Bir kere değil, birden fazla sevdim onu
Birden fazla sevince köreldi onur
Oda alışık değilmiş sanırım
Ee bende de aniden nüksetti gurur

Aşkın üstünde çoçukluğumun hatrı var
Dışıma orman ekili içimde saklı tarumar
Sende bilirsin küçükken uçurmazdım
Ya gökyüzünü delerse diye uçurtmam

Bu savunmasız çocuk sesinle büyüdü
Ömrüme yaka yaptım verdiğin öğütü
Hayat dedin, sana mavi sunar ama
Gözünü kapattığında gökkuşağı götürür