Cesur Şiiri - Veysi Atıcı

Hangi yana haykırsam
Kulaklarımda söner sorum.
Yağmura gem vuramam,
Bulutlara geçmez hükmüm.
Ölmeyi beceremedi çünkü annem.
Çünkü annem, doğurmaya sözlüdür beni.
Ve ben sormuyorum,
Hangi güzel günde
Hangi güzel ölümü
Hangi güzel olanla paylaşacağım.
Çünkü kulak,
Yalnızca izin verileni duymaya mahkûm.
Ve yalnızca
Gülzâr değilken yakar ateş.
Bilinmez
Serseri kurşun,
Gökyüzünde kaç kavis çizer.
Dörtnala koşan çöl atları,
Ne zaman toprağa verirler,
Semâya bakan çaresiz süvarilerini.
Öyleyse sormuyorum,
Hangi deniz dibi mercan besler,
Hangi deniz dibi sonsuzluk...
Cevap veren olmayacak çünkü.
Çünkü kelimeler,
Uçurum dibindeki böcek ölüleri…
Çünkü saçlarım uçuruma bağlıyor beni
Ve ben durduramıyorum,
Saçlarımın uzamasını.
Öyleyse,
Dönüyorum verdiğim bütün sözlerden.
Ve bütün sözlerden
Siliyorum kendimi.
Biliyorum;
Ruh, gölgeden ayrılınca yükselir.
Ve biliyorum,
En güzel menekşeler
Uçurum dibindedir.