CESARET ŞİİRLERİ

Demek bu kadarmış sevgi selin,
Aşka saygın sevgiye bakışın,
Sıcak duygularını aşkını bu kadar basit ve kolay terk edebiliyorsan,
Hem beni hem kendini kandırmışsın.

Sevmek yürek ister,Cesaret saygı ister.
Aşkın gözü kör duygular önde gider,
..

Alacakaranligin ötesinde cesaret,
Elimi tutmak isterken
Hemen ardimdaki kirli gecmisim.
Bu ne bitmez yol,
Bu ne bilmiyorum Allah` im!
Lanetli bu sehir
Nereye adim atsam
..

Olumlu düşünmenin gücüyle insanlar, bilinçaltına önceden yerleşip, olumsuz sonuçlara sebep olan her türlü umutsuzluğu yenebilirler. Bu da onları başarısız insan olmaktan kurtarır. Başarılı yapar.
Geçen gün elime bir kitap geçti. Kitaplığımda bir kitap ararken buldum. “NORMAN VİNCENT PEALE’ nin kitabı… “Olumlu Düşünmenin Gücü” Geliştiren kitaplar dizisinden. Bana ilginç geldi. Baş tarafından birkaç yaprak açıp okudum. Gerçekten sürükleyici, ilginç bir kitaptı. Benim gazete köşemde yıllarca sık sık ele alıp, okuyucularıma aktarmaya çalıştığım bazı konuları ele alıyordu. İnsanlara, “Kendinize Güvenin” diyordu…
Kişilerin kendine olan güvenini yitirmesiyle, hayatlarının nasıl zindan olduğunu, başarının sırrının bu kendine güvenin anahtarında saklı olduğunu, bilimsel yoluyla açıklıyordu. Bunun sözlü olarak insanların kendine telkin etmeleri ile güçlendiğini, dile getiriyordu.
Yazar kitabının girişinde, hemen bu konuya değinip, şu sözlerle başlangıç yapıyordu:
“ … Kendinize güvenin! Sahip olduğunuz yeteneklere inanın! Kendi gücünüze inanmadıkça başarılı ve mutlu olamazsınız. Oysa aşağılık ve yetersizlik duygusu ümitlerinizin kırılmasına yol açar fakat kendinize güvenirseniz başarıya ulaşırsınız. Bu davranış tarzı çok önemli olduğu için kitabın başlıkları üzerine yazılmıştır.” Kitabın yazarı bu kitapta hep ağırlıklı bir biçimde kendi yaşamından örneklerle konuları anlatıyor. Kitabın bir yerinde, yine kendi hayatından şöyle bir örnek vermiş:
“…Günlük yaşamdaki bir sürü işiniz arasında kendinize güvenme fikrini bilincinizde devamlı canlı tutmanız gerekir. Şimdi size bunu başaran bir adamın hikâyesini anlatayım. Bu arkadaşım soğuk bir kış sabahı beni MİDWESTERN şehrindeki bir otelden arabasıyla aldı ve konferans vereceğim, otuz beş kilometre kadar uzaktaki başka bir şehre götürdü. Yol kaygandı ve arkadaşım benim alıştığımdan daha hızlı araba kullanıyordu.” Kendisine; (acele etmesine gerek olmadığını, vaktimizin bol olduğunu hatırlattım.) “Arabayı biraz hızlı kullanıyorum diye üzülmeyin”, dedi. “
Eskiden her şeyden korkardım. Otomobille veya uçakla seyahat etmekten korkardım, ailemden biri yolculuğa çıkınca, geri gelinceye kadar tedirgin olurdum. Daima kötü bir şey olacakmış duygusuyla yaşardım. Bu da benim yaşamımı mahvediyordu. Aşağılık, karmaşık duygularla kıvranıyordum. Kendime hiç güvenim yoktu. Kafamdaki olumsuz düşünceler iş hayatıma da yansıyor, başarılı olamıyordum. Sonra bütün bu güvensizlik duygularımı yok eden bir plan yaptım. Şimdi kendine güvenen bir insan oldum ve bütün yaşamım olumlu yönde değişti” dedi.
..

Fedakarlık yürek ister
Fedakarlık cesaret ister
Fedakarlık iman ister
Fedakarlık adamlık ister

Herkes yapamaz bunu
Allah herkese nasip etmez bunu
..

Ruhunu kimseye vermem o benim benim,
Güzel gözlerin, benim olsun diye yeminim,
Seni seven, özleyen, bekleyen işte benim,
Ruhunu kimseye vermem o benim, benim,


Seni nasıl nasıl sevdiğimin farkında mısın,
..

Çektiklerim içimde
Ahım kalsın seninle
Bu kırık kalp benimle
Sonsuza gider

Ölsem de gelmeye
Sakın cesaret etme
..

Kimi zaman,başka kapılara çıkabiliyor,
Kimi düşüncelere sürüklüyor bizi.
Gebe bırakıyor gecelerin matemine
Dertleşmek için, kendi kendine.
Suskunluk hakim olurken dillere
Gözyaşın cesaret edemez gözlerde
Ansızın, damlayıp yayılınca yerlere...
..

Beni bağışla bir veda etmeden gittim diye.
Hayırsızlığımdan değil
sadece
bakmaya cesaret edemedim o bıçak sırtı gözlerine.

Sen bilmesende, görmesende
ben her gece gelirim yanına.
..

kim cesaret edebilir
yarım bir şiire
yeniden başlamayı

hangi çılgın atar ki
kendini ateşe...

..

Bütün işlerde cesur olmanın faydası var,
Cesaretin bittiği yerde esaret başlar.
Cesaretsiz bir iş yapanın başarması zor,
Cesaretin bittiği yerde esaret başlar.

Çoğu başarının azim olduğunu bilir,
Başarıyı başarı benim diyenler bulur.
..

“ Umut özgürlük! ”


Kendinden hep emin, olmalı insan
Bahtı kapkaranlık, olsa kömürlük!
Cesaret özünde, bulmalı insan
Korku tutsaklıktır, umut özgürlük!
..

seni sevdiğimi saklayamadım ellerden,
o yüzden gittin.

cesaret edemedin beni sevmeye,
cesaret edemedin ben gibi birisini sevdiğini söylemeye.
yakışıksız ve sevimsiz olmam,
engel değildiki seni sevmeme.
..

Kadın adamın sol tarafına dokunup dedi ki; nedir beni burada kutsayan şey. Adam şöyle der; bir kalpten fazlasıdır elbet. Bir bilinç, bir var olma ve yok olmanın bilincidir. Kutsalını bu imanla kuran bir aşkın bilincidir. Kadın; anlamadı elbet ama şöyle dedi; bu dediklerin günah, hangi insan bir mabed olabilir ki yada kalbinde yarattığın mabede hangi kadın günahına ortak olmak ister ki.. Adam güldü elbet. sonra dedi ki; günaha bulaşmayan insan kutsala ihtiyaç duyabilir mi, mabed yaratabilir mi? hatta tanrı'ya bile ihtiyaç duyabilir mi? Kadın sustu ve adam susmadı elbet.. Bir cehennem ütopyasıyla yaşıyorsun kadın ve günahlarının kefaretini oraya saklıyorsun, bir bilinmeze satıyorsun her şeyi.. Oysa ben senle günaha bulaştım ve günahkarlığımı senin sunduğun cehennemde yaşıyorum. Ve aslında ‘’mabed'ime, kutsalıma söz uzatmak günah...’' Kadın susmadı, susmak günahların en büyüğüydü şimdi. Ve dedi ki mabedini yıkmak borcum olsun. Günahlarını bölüşmeye ve sende tekrar insan olmaya geleceğim.
Adam, bu umudu zulasına koydu. İnançsızlık ve umutsuzluk bertaraf edildi kadın tarafından. beklemek ibadetti artık.. Ama gelmedi kimseler. Günahını-cehennemini bölüşecek kadın, kötü bir tanrı gibi ihanet etti. Ve o günden beri yaratılan mabed bir sığınak değil; acıyı tanrılarla, o kadınla bölüşemeyen bir adamın kendini her an öldürdügü bir yer olarak kaldı...
Sonrası iskencenin bilinciydi sadece. Acı ile yoğrulmanın bilinci..
Ve İnsan olmanın zaafı, belki de insanoğlunun kendi intiharının meşru dayanağı.. Bu sefer de adam anlamadı, sustu öylece. Mabedini yıkacak inancsizligida cesaret edemedi, secdesinden de kalkamadı. Ve son sözünü düştü; tek başına bir hakikate inanmak eksik bir tanım biliyorum. Bu yüzden inancsizliğını sorgulayamam tanrı'çam. Çünkü dinime geçmen ateş pahası. Zira ateşi göze almakta inanç ister. Ve sen her temelde bunu taşıyamayacak kadar soyutsun ve inkarcı. O yüzden cehennemden sorumlusun.. Kutsal hakkı için; artık mabedimin her köşesinde-her zerresinde ateistsin...
..

Cesaret istiyordu seni sevmek
Bende kalmamıştı
Eşten dosttan topladım
Üç beş gün geçirdim gözlerinle
Bir şey anlatamıyorlardı
Ya da ben anlayamıyordum
İşte öyle bir şey
..

Haksızlığa karşı haksızlık yapmak istersin ama bazen haksızlık yaptı diye vazgeçemezsin sevmekten. Senin canını yaktı diye canını yakmak istersin ama sonunda yaktığında o canı asıl haksızlık ona bu kadar üzülmeden edemezsin.
Haksızlığa uğrayan insan bir daha haksızlığa uğramamak için kapar kendini; taa ki bir daha istesede bir şey hissemedeyene dek Haksızlığa uğrayınca bir kere en zoru inanmaktır yine kendine, hakkı yenen insan öfkeli değildir sırf utanır bunlara izin verdiğine.
Haksızlıktan değil utancını kapasın diye karar verir kötü olmaya Başkalarının umutlarına saplar hançerini çünkü korkar kendi umutlanmayaAsıl haksızlık ihanet değildir, ihanetle aydınlığı kapamaktır umutları öldürmektir taa ki hayat kendi nefesine sana ödünç verererk. taa ki bir daha aynaya bakmaya cesaret edenedek.
Şimdi herkes sevdiğinini ona gelmesini bekliyor. Herkes mutluluğu kendi hakkı biliyor. Herkes onca acı karşısında karşılığını istiyor. Peki bu hikayede kim sonunda mutlu olmayı hak ediyor?
Haklı olmak yeterli değildir her zaman. Olur mu? Her şeye rağmen zayıfları ezen kocaman kötülere rağmen küçük mucizeler olur mu hayatta. İyiliklerinden başka hiç bir şey kuşanmamış küçücük savaşçılar hak ettikleri mutlululuğa kavuşacak mı hayatta?
Bu sefer herkes hakettiğini bulsun istiyorsun. Bu sefer içlerinden biri ölsün biri kurtulsun istiyorsun…
..

Her gece üzerime alev topları gibi düşen hasret;
dur durak bilmeden yeni şiirler düzdürür bana sevgilim..
Tek başıma birinci çoğul şahıslara ulaştım sanki...
Kimsenin bakmaya cesaret edemediği içimde, ne fırtınalar kopar bilinmez ki..
Kanlı gözbebeklerim ne şiirler okurdu oysa derinden bir bakana..
Alev alev aşk kokan gözbebeklerime bakmaya kim cesaret edebilir ki..
Ben ki ölüm kokan kaç dipsiz uçurumlara sürüklendim sana her bakışımda..
..

Seni her gördükçe aklım karışır,
Göğsümde kıyamet kopuyor sanki.
Damarımda kanım seri dolaşır,
Tansiyonum tavan yapıyor sanki.

Hislerim mantığa huzur vermiyor,
Teselli dertlere çare bulmuyor,
..

Gerçek aşk şiddetli fırtınaların
Kabartıp coşturduğu azgın dalgaların
Yarattığı acımasız sarsıntıların
Çılgınca vurduğu açık denizlerdeki sandal kadar

Çaresiz, yalnız, masum ve duyguludur
Çalkantılı bir denizde ruhun kuytularına yolculuktur
..

her gece üzerime alev topları gibi düşen hasret;
dur durak bilmeden yeni şiirler düzdürür bana..
tek başıma birinci çoğul şahıslara ulaştım sanki...
kimsenin bakmaya cesaret edemediği içimde ne fırtınalar kopar bilinmez ki..
kanlı gözbebeklerim ne şiirler okurdu oysa derinden bir bakana..
alev alev aşk kokan gözbebeklerime bakmaya kim cesaret edebilir ki..
ben ki ölüm kokan kaç dipsiz uçurumlarasürüklendim sana her bakışımda..
..

Tercihe Sunulan Seçilir

Seçmek irade ile seçime sunmak ise başka. Bin bir türlü seçeneği tercihe sunan, tercihe ancak seçenek adedince müdahale etmiş demektir! Demem o ki seçenekleri ortaya koyan tercihe bir nebze müdahale etmiş olur; seçenekleri sunmak da müdahaledir! Tercihe sunulan a,b,c,d,e ya da hiçbiri. “Hiçbiri” pek olmaz. Mevcut seçeneklere sürer hayat insanı. Ben de “f” ekleyim deriz bazı. Ekletir mi? Evet, ekletir ama bu cesaret bu bilinç var mı herkeste. Evet, biz tercihe sunulandan seçeriz! Sofrada olmayanı seçemeyiz. Ya da listede... O halde liste, göreceli seçime bir nebze müdahale eder! Şöyle düşünsem; listede olmayanı isteyen listeye tercihini ekletebilsin! Ya da tercihimin listede olduğu yeri seçsem! Dünya sefil! Biz bu tercihi nerde yaptık! Evet biz tercihimizi yaşıyoruz! Ve tercihimizden yakınırız! Ahhh! Bilsek, seçer miydik! Ama bildik, vazgeçmek mümkün/mü? Belki! Arif biliyordur işin sırrını! Çıksın ortaya tercihler, bil ki yalnızca tercih edilen görünür bu sefil Dünya'da!

Tercihe sunulanlar aslında bir önceki boyutta insanın kendi tercihleri. Yani garsondan istediğini masada beğenmez insan.

O halde bu sefil Dünya, bu haliyle arife yetmez!
..