eve geldim, baktım yokum...
aynada haris ve habis bir ifade...
sonra birden bir 'şey' çarptı yüzüme...
irkildim! ,
kalbimm...
kalbimdi bu...
tanrı cerh ediyordu bu çirkin çehreye kalbimi...
'ben yapmadım' dedim...
ben yapmadım
...
...
saçların ak'simde savruluyordu
Deniz KoçKayıt Tarihi : 5.2.2014 01:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
çehrenin cerhen istilasında tanrısal cerahatlar içerisinde ses'e dönüşen bakışlar...... her neyse, kahve?
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!