Cereme Şiiri - Ahmet Volkan

Adını bilmediğin çiçekler topluyordun yakana
Sahipsiz paketlerini,
Uzak garlarda açıyordun,
Serin gövde yaşayıp
İyotlu tuz basıyordun denize,
Ardından masum sanık gibi,
Acından utanıyordun.

Oysa nihavendde takılıp
Uşşak çalmaktı amacın.
Beyhude maceraların da kurtarmazdı.
Çünkü sen
Sevgiyi masallarda yaşayıp
Küf kokan insanlara sarılıyordun
Kalabalık caddelerde.
Ceplerinde cam kırıkları biriktirip
Üzerine mavi yıllar koyuyordun,
Sonra ardına bakmadan
Cevizler bırakıyordun ormana...

Bilinçsiz bir soru işaretiydin,
Kücük ve ağır.
Anlamsız bakışların seni ele verdiğinde
Küflü caddelerde kayboluyordun.
Sonra tren yollarından topluyordum cesedini.
Bir midilli endamında dolaşıp caddeleri
Adına elem diyordun kurulduğun ziyafetin...
Değişik düşlerin ceremesiydi aşkımız,
Anlamıyordun...

(2004 - Viyana)