Çerçi Şiiri - Hasan Akın

eğri bir demirin sakallarına tutunup
atılmış ve itilmiş bir pas kusarak
yığınların arasında kendimi arıyorum.
yükü bensiz bir at arabası çalıyor kapımı
birden içimden esmer bir çerçi geçiyor
ben evimin en kara taraflarına koşuyorum…

Bana demir ve bakır ısmarlayan
bir çocuk büyüyor ellerimde.
bir kucak dolusu yığın tartıyorum…
Karşılığının ne olduğunu bilmeden
içimden oyuncak arabalar geçiyor
ben yürüyorum.

Biliyorum
demir ve bakır eksiği bir çerçiyim
o yüzden hiç oyuncağım olmayacak benim
sen beni bu yüzden hiç sevmeyeceksin
ne zaman peşinden koşsam
hiç yüz vermeyeceksin
görüyorum.

Kilim sereyim eşiğimin önüne
uzanıvereyim sırtüstü şöyle
gözlerimi gökyüzüne doğru çevireyim
yıldızım kayarken
hem ağlayıp hem güleyim
hem ağlayıp
hem güleyim diyorum…