Çerağ Şiiri - Bülent Öntaş

Çerağ

Yazı yazmayı kimden öğrendim bilmiyorum; kışı da öyle
nedensiz de başlamaz ki hiçbir şey; elbette vardır ustası çırağın; ateşi çerağın
sonbaharda sevmeye yeniden mi başladım acaba diye düşünme; düşünüyorsun da
mevsimsiz günlere kayıyor aklın ince ince
bu aralar
evet tam da bu aralar
bir şiir sevdası düştüyse herkesin ocağına; belli ki senin de öyle
kibrit çöpü değil içimizdeki yanıp sönen; ha deyince tükensin
bir de izah da edemiyorsun soran edene
azıcık sevda, gerisi kurmaca desen; önce o çekip gidecek yanı başından
gülmeyi özlediğin zamanlardan korkar mı oldun yaş aldıkça
öyle alelade bir şey de değil hani yaş dediğin
saatlere vursan perişan olacak akrep ile yelkovan
günü düşünsen geceden önce; ay pencereden sızmayacak...

Sahi, hatırlayan var mı aranızda; buralara nasıl geldik umarsızca
işimiz başımızdan aşkındı bir zamanlar, terk edip giden de şaşkındı, durup bekleyen de
nasıl da buluşturduk herkesi onulmaz mısralarda
doğru, nedensiz yavaşlamaz hiçbir şey; elbette yürümekle aşınır eski çarığın
ama sende, öyle uzun uzadıya kime ne anlatıyorsun bu devirde
düşmüşse düşmüş karşı masadaki sarışın kadın sevmenin/sevilmenin peşine
sevenin de gideceği yol belli sonuç itibariyle
tilkinin döneceği yer kürkçü dükkanı da; ateşin söneceği yer kül olur mu hikayenin sonunda
ey diz-e-lerimin ağrısını dindiren; geç oldu artık
düşünme, düş gönlüme, düş önüme
bazı şeyleri de öğrenmeden yaşayalım birlikte ; elbette her yerin bir yol göstericisi vardır içeride...aşk ile, meşk ile...

Bülent Öntaş
27.10.2024 - Kalemsiz Seyir Defterinden