Cep Telefonu. Şiiri - Hanifi Kara

CEP TELEFONU

Uyanır uyanmaz ona koşuyor
Herkesin elinde, cep telefonu.
Dili susar, parmakları konuşur
Herkesin elinde, cep telefonu.

Daha çocuk yaşta çekiyor ezâ
Bundan daha büyük olur mu cezâ?
Kitap yok, kalem yok; defter ha kezâ
Herkesin elinde, cep telefonu.

Milyar dolarları hep eller aldı
Gençler eğlenceye, zevkine daldı
Fikir teatisi tâ dünde kaldı!
Herkesin elinde, cep telefonu.

Millî ve mânevî; kalmadı şûur
Sevgiden mahrumsa açlıktan üşür
Karşı cinsler, birbiriyle konuşur
Herkesin elinde cep telefonu.

İsterse çatlasın bükülsün direk
Mîde öne çıkmış, ner’de o yürek?
Memleket işleri nesine gerek
Herkesin elinde, cep telefonu.

İşleri, güçleri; hepten kem şeyler
Kitapla, sünnetle; tümden men şeyler
Güya arkadaşlar neme nem şeyler
Herkesin elinde, cep telefonu.

Zamanı israfla veririz yele
KARA’m, geçekleri getirdi dile
Çarşıda, pazarda… Câmi de bile
Herkesin elinde, cep telefonu…

Hanifi KARA