Akşam üstünün loş fukaralığı öyle bir siner ki üzerime
her gün bin kez kılıçtan geçirirken Edison’u
dünyayı aydınlattığı için de bin kez dua ederim aksine
gece üryandır her zaman, karanlık ise hain
aslında ikindiden konar omuzlarıma hüzün kuşları
ne ay ışığı kâr eder artık can sıkıntılarımı dağıtmaya
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
İnsan duygularını hüzünlere boğan olaylara atılan çentiklerinde kutsiyeti vardır, ne de olsa yürekte kalan bir anıdır onlar da Hatice Hanım, duyarlı ve duygu dolu şiirinizi ve sizi yürekten kutlarım. Selam ve saygılarımla esen kalın.
ÇOK GÜZEL BİR ŞİİR OKUDUM KALEMİNİZDEN CANI GÖNÜLDEN KUTLUYORUM
ve gene çocukluğumdan hatırlarım
böyle poyrazlı bir günde yanmıştı
adliye yokuşunuar, n başındaki hapishane
ne heyecandı ama güneş düşmüştü sanki
gece karanlığının üstüne
-----Hatice hanım bu ayazın üşüt mediği çiçek mi var , iyiki bahar ve baharın nişanesi cemre düşmüş , şiir harikaydı sizi ve çalışmanızı kutluyorum . saygılar sunuyorum .
duygu deryası yüreğinizden akan duygular sel olmuş çağlamış candan kutluyorum kaleminiz susmasın
Bir hüzün hikâyesine giriş şiiri yapılır bu. Bazı akşamlar, hele de yalnız akşamlar ruhunu bile silen bir hüzün sisi kaplar insanın her yanını. Hiçlik basar. Sevmediğim bir duygu ama gerçek. tutunacak bir umut ve bir hayal bulamazsa insan görünmezlik içine çöker de çöker....
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta