Cennet Kokulum Şiiri - Mukadder Şık

Ben seni özümseyen toprak,sen bende boy veren başak,
Meleklerin şahit olduğu bir aşk..
Ben kerbelada susuz kalan,
Sen sevgiyle sarhoş edip saran..
İçimde yediveren güller açtıran...
Sevdan ne hoş gadan başım gözüm üstüne..
Ben gadanı alayım yar sevme benim üstüme...
Susuz bırakıpta yağmur diletme...
Yağmurunla ıslanayım yağmurunla..
Yakma beni yar yokluğunun yangınında
Cennet kokun sinsin üzerime..
Yokluğunun cehhennemine itme....
Sen susuz yüreğimi çağlayana dönüştüren mevsim.
Sen sıcak yaz güneşinden sonra gelen yağmur damlası,
Yediveren gül misali kalbimde zamansız açan çiçek
Cennet kokulu yarim.....
Hayatım senle başladı senle bitecek.....
Adın aşk defterimden,kalbimden sanma ölünce silinecek..
Bu aşkın nüshasının biri bende biri sende olduktan sonra
Bu aşk deryasında adımız bir ömür söylenecek
İkimizin adıda cennet kokulu aşıklar diye geçecek......