Cenk Arıkan Şiirleri - Şair Cenk Arıkan

Beynim uyuşana kadar
Zihnim uyuşana kadar
Ardından gelirse belki sağlıklı uykular...
Uyuyan sadece bedenler
Sürekli uyanık olan ise düşünceler

Limitsiz gökyüzü varken
Neden seçer ki insan dört duvarı
Oksijeni çekersin ciğerlerine
Saymak ile bitiremezsin karanlıkta yıldızları
Yan gözle bakarsın bir şöyle Ay'a
Aydınlatsın biraz daha diye beklenti yaratırsın

Oturuyorum parkta akşam vakti
Işığın altında yeşil bir bankta
Tek başımayım ama oturmadım tam ortasına
Kaydım bankın en sağ ucuna
Döndüm soluma bankın aydınlık kısmına
Sahibi olduğun kalbim gibi parlıyordun orada

Bir vedayı çok gördün bana
Son kes gözlerime baktığında hiç mi sıkılmadın sarılmaya
Kalbini kalbimin üstüne koymaya
Bilmiyorsun sanki nefesim hem sana hem bana
Bir solukta nefesimi kestin
Hiç düşünmediğini çok geç fark ettim

Yalnızlık anlatılabilir bir şey mi
Tek bir tanımı mümkün mü?
Sorsan herkese ne olduğunu iyi bilir
Mutlaka yalnızlık ile yüz yüze gelmiştir

Yalnızlık bir hismi?

Enerji doluyduk neşe doluyduk
Yalnız değil hep kalabalıktık
Hayat doluyduk...
Hiç yok muydu kaygımız ya da sıkıntımız
Hiç yok muydu eksiklerimiz?
Hiç azaldımı üzüntülerimiz?

İşte şimdi yeniden yazabilmek
Yazabilmek için derinden hissediyor olabilmek
Daha fazla hissettikçe
Duygular için de derinleşmek..
Kalem elimden düşmeden
Satırlarca, sayfalarca gönülden dökülmek

Benimde oldu ve oluyor
Bence zaten herkesin oluyor
Dünya'nın merkezine sadece kendisini koyuyor
Çıkarlarını düşünüyor, sonuçlarını düşünmüyor
Buna rağmen gönül bu işte
Yine de bir türlü konduramıyor

Yoruldum desem belki yeridir
Ama yorulmaktan da yorulmadım
Yoruldukça daha çok enerji depoladım
Hayatım boyu böyle geçti
Hep bir şeylerden yoruldum
Kendime her şeyi dert ettim durdum

Yokluğun resmen bir alacakaranlık
Göz gözü görmüyor zifiri karanlık
Ne gündüz parlayan güneş
Ne geceyi aydınlatan dolunay
Senin varlığın ile ışıldayan gönlümün yanında
Yetersiz geliyor, sönük kalıyor.