Cemre Şiiri - Ayşe Tanman

-6 Şubat 2023 Depremine ithafen-

Kan kırmızıydı bu baharın ilk gülleri,
Mazimde kaldı pembe baharlar.
Sisli ve kapkaraydı, gönül dağım,
Yüreğime cemre düştü bugün.
Lekeliydi mutlu anıların kırık resimleri,
Yaslıydı toprak,
Öldürmüştü ilimi, bilimi figânı.
Suçlular diri, günahsızlar ölüydü,
Yüreklere cemre düştü bugün.
Güneş gözümü kamaştırdı,
Kalbimde kıyamet infilak etmişti çoktan,
Hayatlar kayıyordu avuçlarımdan.
Tüm mezarlıklarda acele bir telaş,
Kabirlere cemre düştü bugün.
Acılı taziyeler,
Lanetli sarılmalar,
Yapmacık öpücükler,
Bin okka edebe muhtaçken sahte yüzler,
Bilinmez bir afetin enkazındaydı,
Sevinçler, umutlar...
Dağlarda yeşeren kekik kokusu kimin
umurundaydı,
Amansız gelmişti ölüm,
Ayaz titretirken yüreklerin sancısını,
Acıdan ve soğuktan,
Gözyaşları buz tutarken kirpiklerde,
Bahar kimin umurunda!
Yuvasız, ocaksız, kimsesiz, aşsız,
Çaresiz gözlerde, hesap sorarken hepimize,
Kaderin önünde, zalimin dilinde,
El pençe divan halini izlerken.
Derin derin içime çektiğim,
Nikotinin sıcağına mı, soğuğuna mı,
Kalbimdeki dinmez acının kara dumanı
Baharına mı, kışına mı düştü anlayamadım.
Yüreklere hazan düştü bugün.
Vicdanlar yaralı, aynadaki yüzler suçlu,
Kan kırmızıydı baharın ilk gülleri,
Pembe baharlar, mazide kalmıştı.
Kesmiştik hep beraber, bindiğimiz dalları,
Yastaydı toprak, küskündü yaşam,
Rafa kaldıracaktı yine.
Riyakâr vicdanları el mahkûm,
Adalet figânıydı, zulüm figânı.
Yine yeşerecekti pişmanlıkların üstü örtülüp,
Yeryüzüne yalancı bahar,
Ayaz titretirken yüreklerin sancısını.
Kan kırmızıydı baharın ilk gülleri,
Acılara cemre düştü bugün...