Böyle Gecelerde Şiiri - Ayşe Tanman

Böyle gecelerde koyuyor insana yalnızlık,
Böyle gecelerde çöküyor hasret sancısı.
Böyle zifiri karanlıkta geliyor insanın aklına ölüm,
Yıldızlar kayıyor, böyle gecelerde.
Penceremdeyim yine,
Her kayan yıldız, yüreğimden bir parça koparıyor,
Benden bir bir gidiyor, gitmesini istemediklerim.
Gidenler bir daha dönmeyecek, biliyorum.
Böyle gecelerden nefret ediyorum!
Böyle gecelerde sevmek gibi geliyor her şey,
Ama sevişmeler hayali, öznesiz.
Şarkılar bir başka hüzünlü böyle gecelerde,
Şiirler başka kanatıyor içimi.
Hasret böyle gecelerde hep başka mevsim,
Yolumu kaybettim, ruhum yine çıkmaz sokak.
Çaresiz bir sigara dumanına hapsediyorum
düşüncelerimi,
Böyle gecelerde, hayallerim kara kışa benzer
benim.
En çok hayallerimde üşürüm böyle gecelerde,
En çok da ben inanmam kurduğum düşlerime.
Yalnızlığın ayazının, bedenimi nasıl yaktığını ben
bilirim,
Nasıl canımı acıttığını.
Sevgisiz ve kimsesiz kalbimi,
Nasıl sabah olsun diye inlettiğini.
En iyi ben bilirim böyle geceleri.
Ve yine bir gece yarısı, kaybederim umutlarımı.
Ey yeni ay, ne olur, yalnızlığımı al!
Ey kara bulutlar duyun sesimi,
Örtün utancımı!
Yalnızlığımı utandırın bu gece hadi!
Yıldızlar durun, kaymayın sakın!
Şehrin tüm ışıkları yakılsın,
Kapatmasın kimse perdelerini.
Korkmuyorum, yalnızlığıma üşüyorum.
Kimsesiz uçurumlarına düşüyor sessizliğim.
Sadece bir nefes arıyorum, sıcacık bir ten.
Sesini hiç kısmadığım şarkılar, size sesleniyorum!
Çaresizliğimi silin bu gece,
Ne olur, yalvarıyorum size!
Beni yeniden kandırın,
Yoksa gecenin sonsuz yankıları,
Sevgime olan inancımı,
Yine parça parça koparacak.
Tedirginim böyle gecelerde evet...
Ama korkmuyorum
Çünkü
Bana benzeyen, yalnız sokaklarım var,
Her gece kimsesizlere yarenlik eden.
Sokakların ve gecelerin yalnızlığı,
Bizim yalnızlığımıza benzer evet.
Çünkü ikimizin canı da aynı yanar geceleri.
Kimi kalbimizi, kimi bedenimizi çiğner acımadan.
Kiminin kirli elleri, kiminin çamurlu ayakları,
Üstümüzden geçer, canımızı acıtarak.
Yine de gecelerimize isyan etmeyiz biz,
Acıdan ağlasak da olmaz şikayetimiz.
En çok böyle gecelerde ihtiyaç duyarız,
Bir nefese, bir sese.
Bir ayak sesine bile muhtacız işte.
Ayda, yıldızlarda, sokaklarda, kaderimize boyun
eğeriz.
Her şeye rağmen huzur veren yalnızlığımızı
bekleriz.
Böyle gecelerde koyuyor insana yalnızlık,
Böyle saatlerde tutuyor hasret sancısı,
Böyle karanlıkta geliyor insanın aklına ölüm;
Böyle gecelerde…