Celil Çınkır Şiirleri - Şair Celil Çınkır

Şu dünyanın, kayasından, çölünden
Toprağından sevgi aksa ne olur
Ağaçların, bitkilerin dalından
Yaprağından sevgi aksa ne olur

Âdemoğlu ersin diye felaha

Gözlerimde sürgün var, saatler sıfır iki
Aklıma demir attı, düşlerin mandırası
Akrepler kol geziyor, kirpikle kaş arası
Uykular tana rehin, gözlerim dalmıyor ki

Zifiri karanlığa yağmur çiseliyorken

Sırası gelmişken aklımca size
Anlatayım kimler kimi düşünmez
Okumazlar kitap, bakmazlar cüze
Cahiller elifi, mimi düşünmez

Her nefeste cana, atarak format

-Sn. Nesrin Önem'in Aynı İsimli Şiirine Nazire-

Menzilin hükmünü erenler bilir
Benliğimi hepten sardı son durak
Oraya nasibi olanlar gelir
Bunu bilmeyeni gerdi son durak

Konu komşu kaşlarını, gererler bir eyyam gelir
Gelenler hep kalplerini, burarlar bir eyyam gelir
Gasil için teneşire, sererler bir eyyam gelir
Bir gün senin defterini, dürerler bir eyyam gelir
Kamu aklını başına, dererler bir eyyam gelir

Kanma dizelerde diz çöktüğüme
Yüklen tüm gücünle, yılmıyorum ki
Bakma yanağımdan yaş döktüğüme
Sendendir diyerek silmiyorum ki

Hücrelerim sensiz gezecek diye

Kanma dizelerde diz çöktüğüme
Yüklen tüm gücünle, yılmıyorum ki
Bakma yanağımdan yaş döktüğüme
Sendendir diyerek silmiyorum ki

Hücrelerim sensiz gezecek diye

İnanmasam bile, gözlerim hâlâ
“Tur”a mı çıkacak, söyle kezziban?
Düşler Sokağı’nda dizlerim hâlâ
“Bar”a mı çıkacak, söyle kezziban?

Vuslatın takdiri, hangi safhada?

“Sarı sıcak sararıp kalmaz
Kara gün kararıp kalmaz
Yıldızlar boyun bükse de
Nurlanır morarıp kalmaz”
Diyordu Lâedri imzalı bir dörtlükte

Aklımdan geçmezdi, sırlanıp bende
Vurdu gözlerimi, sükût sırası
Bir değil, beş değil hoyratça künde
Sardı gözlerimi, sükût sırası

Yıldızlar sönerken, sabaha karşı