Bir aç köpek gibi ,
Ekmek arayan sokaklarda,
Sevgi ve şefkat aramak,
Ne zor yanan sarı ışıklarda,
Sabahlara kadar.
Bir sancıyı duya,duya,
Sakın bu bedeni kendinin sanma
Gözlerin emanet eller emanet
Yüreğine başka bir sevgi koyma
Yüreğin emanet diller emanet
Gül bahçesinde gez, eğlen
Sevip kokladığın güller emanet
Ben bir öğretmenim,
Cehaletin karşısında,
Bükülmez kolum benim.
Vurulsam da Erzurum’da , Batman ‘da,
Gene kalkarım dimdik ayağa,
Çünkü çocuklarım var benim
Korkardım çocukluğumda
Gölgelerden karanlıkta
Ağaçları, taşları benzetirdim adama
Üzerime atılıp sarılacaklar sanırdım boğazıma
Şimdi korkularımdan oldum azade
Öğrendim ki can da emanet tende,
Bu gönül can verme de
Veda zamanı artık her arzu her hevese
Yağdı kar gönül gülüne
Ayaz işledi içine
Taa özüne!
Bir daha açmamak üzere
Gel de yaş dökme şimdi sokaktaki vahşete
Bebekler boğulup atılırken çöplere
Medeniyet dediğin dişi çürük canavar
Utanmadı bıkmadı kan kusuyor her yere
Bu mu modernlik çağdaşlık insanlık nerede
Şaşırmayın yakında insan insanı yerse
Gün oldu, sırtında odun taşıdın,
Yavrularım üşümesin diye.
Gün oldu, ırgat gibi tarlada çalıştın,
Oy anam gerip anam!
Bir lokma geçmezdi boğazından,
Biz olmadan..
Döktün yaprağımı kırdın dalımı
Viran ettin benim duygu bağımı
Dalların sana bedduası var,
Açmadan soldu sümbülüm,lalem
Gözlerimden eksilmez oldu
Bir gün olsun nem,
Ağla ölmeden ölümüne
Bir ağlayan ya olur yada olmaz
Yas tut canlandır gözünün önünde
Cenazenin kalkışını
Özden bir yanan yürek
Ya bulunur ya bulunmaz
Beni düşlerine sar
Vakit dar
Ölüm var
Yaş geldi kırka
Elliye adım, adım yaklaşmakta
Beni unut taşımak zorsa sana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!