Gecenin karanlığına sürerken
Gözlerimdeki yorgun uykusuzluğu
Bir kaldırım taşı üzerine oturup
Birazcık soluklanıyorum...
Yüzünü çiziyorm gökyüzünün
Gözlerimdeki hüznün ıslak tuvaline
Bu ömür bitecekmiş
Varsın bitsin
Yaşlanacakmışım
Farketmez
Ölünecekse onun yolunda öleyim
Yeter ki
Bana dargın olmalısın ki
Arayıp sorduğun yok hiç
Bu şiir dudaklarına dokunduğunda
Bilki ben yokum
Ne olur benim için yak son siğaranı
Kadehindeki son yudumu benim iç
Her sabah penceremi açıyorum
Aklımda hep sen varsın
Kapılıp bir rüzgara gelirim demiştin
Sakın kapatma gün boyu açık kalsın
Gün çekilirken zamanın koynundan
Simsiyah tülden bir akşama dönüyor
Beklerken dönmeyecek o yolcuyu
Gözyaşımda sakladığım ümitler soluyor
Hatıralar avuçlarımda birer hazan
Duygularımsa kırık sandal misali
Seninle her buluşmamızda
Gözlerinde bir yolculuğa çıkıyorum
Alıp başımı gidiyorum
Dönülmezliğin derinliğine
Hatırlıyormusun neden öyle garip bakıyorsun
Dediğin olur bana
Gemiler kalkacak bir gün
Bu gönül limanından kadınım
Gemiler ki;
Karşılıksız sevgileri taşıyacak
Mendiller sallanacak ayrılıktan yana
Benim mendilim hüzünlü
Çiy düşmüş kirpiklerine baktıkça
Şiirimin temasını dokurdu gözlerimde
Bakire yağmurlarla yıkardı
Gün doğumu düşlerini...
Bir acıyı süzerdi ayaklarındaki dar pabuçlar
Tortusu kalırdı parmak arası nasırların
İkimizde yorulduk artık
Ağlada kurtulalım
Sen beni taşımaktan
Bense seninle dolaşmaktan
Gözlerinin kuytusunda......
Toz pembe hayallerimiz var dı seninle
Bir sahilde avuçlarıma ellerini alıp
Şiirler okumamı isterdin benden
Sevdalıları kıskandıracak kadar duygulu olsun derdin
Oysa şimdi sen yoksun yanımda
Sensiz bu hayat öyle boş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!