Gece olmaya görsün
Hayalimde yüzün nasıl beliriyor bir bilsen
Oturup karanlıkla kucak kucağa
Gözlerini içiyorum kadeh kadeh
Gözlerime doluyor sinsice
Zeytin karası gözlerin
Hani bir yastık ta kocayacaktık
Hani birlik te gülüp birlik te ağlayacaktık
Ömrümüzce bir birimizi sevecektik hani
Neden şimdi bu kadar uzağız birbirimize...
Soldu elimde tuttuğum güller
Al bunları ona diyemedim
Kırıştı cebimde tüm mektuplar
Vermek istedim bir türlü veremedim...
Zamansız yağan yağmurlar mı
Avuçlarımda sakladığım
Göstermedim gözyaşlarımı
Her merhabaya
Saçlarımda dinlenen rüzgarın
Yorgunluğudur taradığım
Yalnızlığımdır karanlıklarda kaybolan
Gözlerim ise yaşanan mutluluklara kapalı
Anılarımı düşünüyorum düşüncelerimin boşluğunda
Anılarım kaybolup gidiyor
Bir vefasızın dudaklarında
Yine yanım da yok yine yalnızım
Gün batımlarında çözülüyor
Gözlerimdeki yaşların düğümleri
Hüzünler dahada büyüyor bu saatlerde
Bu saatlerde yalnızlık daha bir başka
Sokuluyor yanı başıma
Hüzün acı katıyor her lokmama
Gün gelir alıp götürür beni
Delicesine esen bir rüzgar
Kırılır kolum kanadım düşerim
Sarılır gövdem toprağın bedenine
Sanal dünyanda kalır belkide adım
Mısralarım sohbetlerinde geçer bazen
Siz hiç kömür ayıkladınız mı apartman küllüklerinde?
Cılız omuzlarınızda teneke ile koştunuz mu yorgun ve çaresiz?
Elinizin karası ile terinizi sildiniz mi sümüğünüzü çekerek?
Sonra oturup kurdunuz mu özlemini duyduğunuz hayalleri?
İlahi desenin izi silinmez ruhumuzdan
Çözerken zaman kördüğüm ömrümüzü
Hatırleyıp ta anan olur mu arkamızdan?
Toprak dudaklarıyla öperken yüzümüzü...
Seni unuttuğumu söyleseler inan ma
Yalan bil her şeyi
İsmin hiç düşmedi ki dudaklarımdan
Resminse ellerimden
Her gece uykularımda damla damla
Rüyamsın...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!