Çek Çek Tavşan Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Gözyaşlarım denizi ıslatırken,
Ufak ufak uzaklaşmak gerek
Belki de aslında hiç yakın olamadıklarımızdan,
Ya da yakınsam bunları neden yaşıyorum dediklerimizden?

Ceplerime aceleyle doldurduğum pamuklu şekerler,
Gözlerim ufukta,
Biraz sevincim kaldı kursağımda,
Oda kalsındı
Son nazarın, son gülüşün gamze çukurunda.

Sinekler kanatlarını bulaştırır bala,
Öleceğini bile bile,
Güller son güzlerini yaşar,
İki taç yaprağın kınası yapılır kimse bilmeden belkide.
Ben seni sevdiysem kimene,
Bundan senin bile haberin yoksa sanane.

Türkünün nihaventini bulmuşum,
Nihavente bağlamayı coşturmuşum
Yine de yaranamamışım.
Ben ben olmayı unutmuşum,
Düşlerimi yazıp bir heybeye doldurmuşum,
Tavşana çektirdikçe şiirler dökülmüş kalemden,
Çekmiş tavşancık dilekleri heybeden,
O çekip okudukça şiirleri
Ormanlar gibi uğultulu sessiz sevdaları terketmiş yürek,
Terkettikçe biraz geri gelir olmuş,
Terkettikçe biraz gider olmuş kendinden.

Mine Yılmaz Sevinç
13.Kasım.2022
15:16