bizi kim anlar ki kendi yalnızlığımızdan başka
ne ki tırnaklarımızın arasında kandır ölüm
tığla süslenir kefenimiz çan sesli rahminde toprağın
gerçekliğimiz bir düşün suda eriyen yüzüdür
kim anlar ki kerbela çölünde şeytanla seviştiğimizi
ölüm fermanımızın
bir kısrağın kanayan topuklarında mühürlendiğini
sen ey beynimi kemiren yosmadan kuşku
ateş içeceğiz
ki avcumuzda kutsal fahişe sanrısı
kar alacası görmemiş bir kent yalnızlığında
eylem çağındaki ömrümüzün en güzel kavgasına çıkacağız
çay demleyen bir gölgeliğin
ardına bakmadan soyunan yasa dışı kimliği
karartma tülünde yitirecek bekaretini
su kemireceğiz
dudağımızda kireç tortusu
ilk kuşatmadan arta kalan/sırtımızdaki karanfil tohumu
yaşanmışlık adına çatlayarak doğuracak bahar güneşini
ki aşkı anımsayacağız
tenimizden söküp yalancı kısrak kokusunu
şiirini yeniden yazacağız güz bakışlı sevdaların
kendimize döneceğiz
bir efsanenin tozlanmış dip notlarında
kıvrımlı coşkusu olacağız gökyüzüne uzanan türkülerin
saz telleri yazacak öykümüzü
bizi kim sarar ki kendi yalnızlığımızdan başka
kasım 2002
silifke
Kayıt Tarihi : 3.1.2004 16:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
HİCABİ CEYLAN
TÜM YORUMLAR (2)